شماره ٣٢: بود داغ من مردم ديده شب

بود داغ من مردم ديده شب

ز دود دلم موى ژوليده شب

ز هر حلقه طره اوست روشن

بروى سحر حيرت ديده شب

دل از طره رم کرد و شد صيد رويش

بصبح آشتى کرد رنجيده شب

سيه بختى او ز مه غازه دارد

بنازم ببخت نگوئيده شب

فروغ سحر کابروى جهانست

بود گردى از دامن چيده شب

ز(بيدل) مپرسيد مضمون زلفش

چه خواند کسى خط پيچيده شب

نظرات نوشته شده

اولین نفر برای نظر دادن باشید و نظرتان را در مورد این شعر از طریق فرم زیر ارسال کنید.