شماره ١٥: هردم زند هوس بچراغ دگر مرا

هردم زند هوس بچراغ دگر مرا

رسوا کند ز شکوه داغ دگر مرا

گو بوى گل بسوز دماغم که داده اند

از بهر بوى دوست دماغ دگر مرا

مشتاق شمع طورم و هردم هجوم شوق

آلوده ميکند بچراغ دگر مرا

هر محرمى که ميکنم ازوى سراغ دوست

محتاج ميکند بسراغ دگر مرا

عرفى نوامجو که حريفان نه بلبلند

هردم مکش بنغمه زاغ دگر مرا

نظرات نوشته شده

اولین نفر برای نظر دادن باشید و نظرتان را در مورد این شعر از طریق فرم زیر ارسال کنید.