شماره ٥٤٠: خوش آن که به گوشه اى نشيند

خوش آن که به گوشه اى نشيند

مردم چه که خويش را نبيند

چون بال شود وبال طاوس

نقشى که به مدعا نشيند

از وى چو نديد هيچ کس خير

چون خواجه ز مال خير بيند

غير از انسان که وقت نعمت

از شکر کرانه مى گزيند

بى سجده شکر هيچ مرغى

يک دانه ز خاک برنچيند

مشهور شود چو بيت معمور

صائب بيتى که برگزيند

نظرات نوشته شده

اولین نفر برای نظر دادن باشید و نظرتان را در مورد این شعر از طریق فرم زیر ارسال کنید.