شماره ١٤٧: همه عالم چو شبنمى دانش

همه عالم چو شبنمى دانش

غرق بحر محيط گردانش

نقطه اى در الف نظر مى کن

الفى در حروف مى خوانش

هر خيالى که در نظر آيد

نقش بند و به ديده بنشانش

دردمندى که درد دل دارد

باشد آن درد عين درمانش

عشق شاه است و گنج سلطانى

دل عشاق کنج ويرانش

جام مى مى دهد به ما ساقى

بستان اين و نوش کن آنش

جام گيتى نما است سيد ما

همه عالم تن است و او جانش

نظرات نوشته شده

اولین نفر برای نظر دادن باشید و نظرتان را در مورد این شعر از طریق فرم زیر ارسال کنید.