شماره ٥٧٠: هر بنده که سوى شه برد راه

هر بنده که سوى شه برد راه

هم شاه بود به دولت شاه

ما شاه درون پرده ديديم

ديگر نرويم سوى خرگاه

اى شاه تو قرص آفتابى

ما خاک محقريم در راه

تو جان طلبى و ما نخواهيم

هستيم درين سخن به اکراه

ما زان توايم و هر چه داريم

العبد و ماله لمولاه

در نامه چه شرح دل نويسم

هستى تو ز سر سينه آگاه

هست از نظر تو ناظر حق

سلطان دو کون نعمت الله

نظرات نوشته شده

اولین نفر برای نظر دادن باشید و نظرتان را در مورد این شعر از طریق فرم زیر ارسال کنید.