شماره ١٣٢: روزى به لاغ گفتم کت نسبتى ست با مه

روزى به لاغ گفتم کت نسبتى ست با مه

من بد لست حيا من شدة الندامه

گاهى کشد به تيغم، گاهى زند به تيرم

فى کل ما يعرى حلافنا ادامه

چون حال خويش گويم با ظالمى که پيشش

لم تعتبر حديثى والعجم فى التهامه

ماييم و کعبه جان مردن به وادى غم

والله فر منى يا طالب السلامه

خسرو ز طعن ترسي، اينجاست بازى جان

بالحيف لحقه من خافه ملامه

نظرات نوشته شده

اولین نفر برای نظر دادن باشید و نظرتان را در مورد این شعر از طریق فرم زیر ارسال کنید.