شماره ١٦: بى تو، چندان که محنتست مرا

بى تو، چندان که محنتست مرا

با تو چندان محبتست مرا

مردم و سوى من نمى نگرى

بنگر کين چه حسرتست مرا

رخ نهفتي، ولى بديده دل

در جمال تو حيرتست مرا

نسبت من چه مى کنى برقيب؟

با رقيبان چه نسبتست مرا؟

خوار شد بر درت هلالى و گفت:

اين نه خواريست، عزتست مرا

نظرات نوشته شده

اولین نفر برای نظر دادن باشید و نظرتان را در مورد این شعر از طریق فرم زیر ارسال کنید.