دفتر دوم از مثنوی

گفت هنگام نماز آخر رسيد

سوى مسجد زود مي‌بايد دويد

عجلوا الطاعات قبل الفوت گفت

مصطفى چون در معنى مي‌بسفت

گفت نى نى اين غرض نبود ترا

که بخيرى ره‌نما باشى مرا

دزد آيد از نهان در مسکنم

گويدم که پاسبانى مي‌کنم

من کجا باور کنم آن دزد را

دزد کى داند ثواب و مزد را

نظرات نوشته شده

اولین نفر برای نظر دادن باشید و نظرتان را در مورد این شعر از طریق فرم زیر ارسال کنید.