رباعی شماره ۷۰۲
دوش از قمر تو آسمان مینوشید
وز آب حیات تو جهان مینوشید
زان آب حیاتی که حیاتست مزید
در هرچه حیات بود آن مینوشید
|
مشاهده برنامه در فروشگاه اپل |
اشعار مرتبط
- از شربت سودای تو هر جان که مزید
- تو آب نی خاک نی تو دگری
- من کاسته‌ی وفای آن مه‌رویم
- ای بسته تو خواب من به چشم جادو
- گر عمر بشد عمر دگر داد خدا
نظرات نوشته شده