شماره ٣٥

صبح گدا و شام زخورشيد روشن است

گر قادرى به بخش چراغى بشام ما

ما را بکام خويش بديد و دلش بسوخت

دشمن که هيچگاه مبادا بکام ما

در خلوتى که دختررزنيست عيش نيست

داغست شيخ شهر زعيش مدام ما

در روزگار نيست رسولى که بى حسد

درگوش چون توئى برساند پيام ما

نظرات نوشته شده

اولین نفر برای نظر دادن باشید و نظرتان را در مورد این شعر از طریق فرم زیر ارسال کنید.