شماره ١٠٤: هر که دامن بر ميان در چيدن گل مى زند

هر که دامن بر ميان در چيدن گل مى زند

آستين بر شعله آواز بلبل مى زند

هر که بر خود تلخ مى سازد شکر خواب صبوح

بوسه تر همچو شبنم بر رخ گل مى زند

نغمه اش از بس گلوسوزست در دلهاى شب

بوسه ها پروانه بر منقار بلبل مى زند

همتى در کار ما اى عارفان و عاشقان

بر در دل حلقه شوق سير کابل مى زند

هر که چون صائب به طرز تازه، ديرين آشناست

دم به ذوق عندليب باغ آمل مى زند

نظرات نوشته شده

اولین نفر برای نظر دادن باشید و نظرتان را در مورد این شعر از طریق فرم زیر ارسال کنید.